Βολβώδη – Κονδυλώδη – Ριζωματώδη
Διάκριση Βολβών – Κονδύλων – Ριζωμάτων
Από τα 3.000 περίπου είδη βολβωδών φυτών που υπάρχουν στον κόσμο και τις πολλές χιλιάδες ποικιλιών που έχουν δημιουργηθεί και δημιουργούνται νέες συνεχώς, μόνο ο μισός αριθμός από αυτά μπορούν να χαρακτηρισθούν σαν πραγματικοί • βολβοί • κόνδυλοι • ριζώματα Οι τρεις αυτές κατηγορίες διαφέρουν πάρα πολύ μεταξύ τους, όσον αφορά την κατασκευή τους, το σχήμα τους, το μέγεθος τους και την εξωτερική τους εμφάνιση. Έχουν όμως ένα βασικό κοινό χαρακτηριστικό: όλα παίρνουν τις τροφές τους από τα φύλλα κατά την περίοδο της ανάπτυξης τους και τις αποθηκεύουν στο δικό τους αποθηκευτικό σύστημα, εξασφαλίζοντας έτσι θρεπτικά συστατικά για τον επόμενο. Βολβοί. Ένας βολβός είναι στην πραγματικότητα μια μικρογραφία ενός φυτού, δηλαδή ένας κοντός υπόγειος βλαστός, που έχει διαφοροποιημένα σαρκώδη φύλλα τα οποία αποκαλούμε λέπια ή σκηλίδες ή χιτώνες και έχουν αποθησαυριστικές ουσίες, όπως άμυλο, σάκχαρα, και πρωτεΐνες. Τα λέπια αυτά μπορεί να είναι πολύ λεπτά, όπως για παράδειγμα στο νάρκισσο, τον υάκινθο και την τουλίπα ή πιο χονδρά και χαλαρά όπως στον κρίνο της Παναγίας. Οι περισσότεροι βολβοί σκεπάζονται από λεπτούς και ξερούς σαν χαρτί χιτώνες, που και αυτοί είναι διαφοροποιημένα φύλλα. Η βάση των βολβών είναι μια συμπαγής πλάκα, από όπου εκφύονται προς τα επάνω μεν οι χιτώνες ή σκηλίδες, προς τα κάτω δε οι ρίζες, που αρχίζουν να βγαίνουν κατά την περίοδο της αύξησης του φυτού. Κόνδυλοι. Είναι και αυτοί κοντοί, διογκωμένοι, υπόγειοι βλαστοί, πλατυσμένοι, σφαιρικοί ή ανώμαλοι, που περιέχουνθρεπτικές ουσίες. Διαφέρουν από τους βολβούς και κορμούς, ότι δεν σκεπάζονται από ξερούς χιτώνες και δεν έχουν τη δισκοειδή βάση. Διαφέρουν από τα ριζώματα, ότι δεν έρπουν οι ρίζες τους. Αντί για χιτώνες σκεπάζονται με μια σκληρή φλούδα, που παράγει ρίζες σε διάφορα σημεία της επιφάνειας της, η οποία έχει εξογκωμένους βλαστοφόρους οφθαλμούς, που δίνουν τη βλάστηση του νέου φυτού. Πολλαπλασιάζονται όπως και τα ριζώματα με τεμαχισμό, χρησιμοποιώντας για το σκοπό αυτό ειδικά μαχαίρια (σερπέτες), φροντίζοντας σε κάθε κομμάτι του κονδύλου να υπάρχουν και βλαστοφόροι οφθαλμοί. Ριζώματα. Είναι χοντροί βλαστοί που αναπτύσσονται οριζόντια στην επιφάνεια του εδάφους ή κάτω από αυτή δηλαδή προς τα πλάγια. Η κάτω επιφάνεια του ριζώματος παράγει ρίζες ενώ στην επάνω επιφάνεια και από τους βλαστοφόρους οφθαλμούςπαράγονται στελέχη, δηλαδή νέα φυτά κατά τη διάρκεια της βλαστικής περιόδου . Το πολλαπλασιαστικό υλικό των ριζωμάτων είναι οι λανθάνοντες βλαστοφόροι οφθαλμοί, που υπάρχουν αρκετοί σε κάθε ρίζωμα. Για την δημιουργία νέων φυτών κόβονται τα μητρικά φυτά σε τμήματα που έχουν τουλάχιστον ένα οφθαλμό. Τέτοια ριζωματώδη είναι τα φυτά αχίμενες, ίριδα, κάλα, κάννα και άλλα . Πηγές: 1. Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια 2. Καλλιεργώ! – Άρθρα, συμβουλές, οδηγίες 3. Swan Island Dahlias 4. Valentine Floral CreationsNτάλια (Dahlia)
Η ντάλια (Dahlia) είναι γένος ανθοφόρων θαμνοειδών φυτών, ενδημικών του Μεξικού της Κεντρικής Αμερικής και της Κολομβίας.
Περιλαμβάνει περίπου τριάντα είδη και ανθίζει κατά το καλοκαίρι και το φθινόπωρο. Αποτελεί το εθνικό λουλούδι στο Μεξικό. Οι Αζτέκοι καλλιεργούσαν τις ντάλιες για τροφή, τελετές και διακόσμηση.
Το 1872 ένα κουτί με ρίζες ντάλιας εστάλη από το Μεξικό στην Ολλανδία.
Από αυτές επέζησε μόνον ένα φυτό, από το οποίο παρήχθησαν κόκκινα λουλούδια με μυτερά πέταλα Ντάλια του Χουάρες (Dahlia juarezii).
Από αυτά προήλθαν τα σημερινά υβρίδια ντάλιας.
Περισσότερα
Ανεμώνη η στεφανωματική (Anemone coronaria)
Η ανεμώνη ή ανεμώνα είναι αγγειόσπερμο, δικοτυλήδονο φυτό, ανήκει δε στην οικογένεια των Bατραχιοειδών της τάξης των Bατραχιωδών.
Είναι εξαπλωμένη σε ολόκληρο τον κόσμο, είτε σαν αυτοφυής είτε σαν καλλιεργούμενη , αλλά βασικά βρίσκεται στις δασικές εκτάσεις και τα λιβάδια των βόρειων και εύκρατων περιοχών.
Η ονομασία ανεμώνη προέρχεται από τη λέξη άνεμος εξ αιτίας της υπόθεσης που έκαναν οι Αρχαίοι Έλληνες ότι τα φυτά αυτά άνθιζαν μόνον όταν φυσούσε άνεμος.
Από τα καλλιεργούμενα καλλωπιστικά είδη το πιο γνωστό είναι η Ανεμώνη η στεφανωματική (Anemone coronaria). Το φυτό ανθίζει το χειμώνα και το καλοκαίρι ξεραίνονται οι βλαστοί του ενώ πολλαπλασιάζεται με κονδύλους.
Η λίπανση θεωρείται απαραίτητη για την καλή παραγωγή ανθέων, ενώ η νυχτερινή θερμοκρασία πρέπει να είναι γύρω στους 5-6 βαθμούς με αρκετή υγρασία.
Τα άνθη της ανεμώνης αυτής είναι δύο ειδών, είτε διπλά , είτε πολλαπλά όπως τα χρυσάνθεμα. Έχουμε διάφορους χρωματισμούς , κόκκινα άνθη, ροδόχρωμα, κίτρινα, ροζ, μπλε-ιώδη.
Κυκλάμινο (Cyclamen)
To Κυκλάμινο είναι ένα από τα ομορφότερα αγριολούλουδα της Ευρωπαϊκής υπαίθρου.
Στην Ελλάδα συναντώνται πέντε είδη κυκλάμινου. Είναι πολυετές φυτό με μωβ άνθη ή σπανιότερα λευκά και χαρακτηριστικά καρδιοειδή φύλλα με εντυπωσιακούς χρωματισμούς.
Κάποια είδη κυκλαμίνου ανθίζουν την Άνοιξη και κάποια άλλα Φθινόπωρο. Φύονται από παραθαλλάσιες περιοχές μέχρι και σε υψόμετρα άνω των 1000 μέτρων.
Το πιο κοινό είδος κυκλαμίνου στην Ελλάδα είναι το Κυκλάμινο το Γραικό. Το συγκεκριμένο κυκλάμινο ανθίζει την φθινοπωρινή περίοδο και έχει πυκνά μωβ άνθη.
Αναπτύσσεται σε περιοχές με χαμηλό υψόμετρο και είναι ιδιαίτερα διεσπαρμένο σε χέρσες περιοχές. Το επίσης συνηθισμένο κυκλάμινο το Κυκλάμινο το Κισσόφυλλο αναπτύσσεται σε μεγαλύτερα υψόμετρα από το προηγούμενο και η περίοδος ανθοφορίας του είναι επίσης το Φθινόπωρο.
Η διαφορά του με το Κυκλάμινο το Γραικό είναι ότι τα φύλλα του δεν είναι καρδιοειδή αλλά σχηματίζουν ελαφριές γωνίες.
Υάκινθος – Hyacinthus
(1)Υάκινθος ο Ρωμαϊκός, φυτό με μικρότερους βολβούς, με πρώιμη άνθιση, αναπτύσσουν 2-3 ανθικά στελέχη με μικρά άνθη, συνήθως λευκορόδινα αλλά και μπλε, κίτρινα ή ροζ και καλλιεργούνται κυρίως για κομμένο λουλούδι.
(2)Υάκινθος Ολλανδικός, έχει μεγάλο βολβό, πυκνά και αρωματικά άνθη που φέρονται σε ένα συνήθως στέλεχος που ξεπηδά από το κέντρο των λογχοειδών φύλλων σε ποικίλα χρώματα όπως λευκό, ροζ, κόκκινο, ιώδες, μπλε κλπ. Μπορεί, με φορτσάρισμα, να ανθίσει τα Χριστούγεννα ενώ φυσιολογικά μπορεί να ανθίσει τέλος Καλοκαιριού, αρχές Άνοιξης.
Είναι ιδανικό για φύτευση σε φυτοδοχεία, για διακόσμηση τόσο εξωτερικών χώρων όσο και εσωτερικών.
Φυτεύεται ομαδικά μέσα σε χλοοτάπητες, κάτω από δένδρα σε ακανόνιστα ή κανονικά ανθικά σχήματα, καθώς και σε συγκαλλιέργεια με άλλα άνθη στην πρώτη σειρά.
Τουλίπα
Αγγειόσπερμο, μονοκοτυλήδονο φυτό η τουλίπα ανήκει στην τάξη Λειριώδη (Liliales) και στην οικογένεια Λειριοειδή (Liliaceae).
Υπάρχουν 100 περίπου είδη τουλίπας που είναι όλα πολυετή ποώδη φυτά των περιοχών της Ευρώπης και της δυτικής και κεντρικής Ασίας.
Η τουλίπα καλλιεργείται συστηματικά κυρίως στη βόρεια και δυτική Ευρώπη όπου έφτασε στις αρχές του 16ου αιώνα και αναπτύχθηκαν πάμπολλες ποικιλίες. Η εισαγωγή ορισμένων μορφών τουλίπας στην Ολλανδία κατά το 17ο αιώνα, οδήγησε σε πραγματική μανία και επανάσταση, καθώς πληρώνονταν μεγάλα χρηματικά ποσά από καλλιεργητές-συλλέκτες για κάποιο βολβό στην αναζήτηση σπανίων χρωμάτων και σχημάτων.
Οι τουλίπες είναι βολβόριζα φυτά και ο βολβός τους είναι ωοειδής και καλύπτεται από διάφορους μεμβρανοειδείς χιτώνες καστανού χρώματος. Ο πολλαπλασιασμός τους γίνεται με τους βολβούς αυτούς, οι οποίοι δημιουργούν υπόγεια ριζώματα και, με τη σειρά τους, τα ριζώματα αυτά νέους βολβούς, και έτσι μπορούν να δημιουργηθούν ολόκληρες αποικίες.
Τα φύλλα της τουλίπας είναι μακριά και σαρκώδη, αυλακωτά με σχήμα λογχοειδές ή ωοειδές. Από το κέντρο των φύλλων βγαίνει ένας μακρύς βλαστός που φτάνει σε ύψος τα 70 εκατοστά και φέρει στην κορυφή του ένα μόνο μεγάλο άνθος, σχήματος κυπέλλου, μονόχρωμο σε ποικίλους χρωματισμούς.
Τα κύρια χρώματα των ανθέων της τουλίπας είναι το κίτρινο και το κόκκινο, αλλά βρίσκουμε και λευκά, πορφυρά και ροζ άνθη.
Ο καρπός της τουλίπας είναι κάψα τριγωνικού σχήματος που φέρει πολλά μικρά σπόρια.
Οι τουλίπες φύονται σε βραχώδεις περιοχές, ορεινές και ημιορεινές, εκεί όπου αναπτύσσονται και άλλα ποώδη φυτά.
Ορισμένα είδη τουλίπας έχουν σχέση με καλλιεργούμενες περιοχές, ιδιαίτερα αυτές όπου φύονται και σιτηρά.
Μεγάλες οργανωμένες καλλιέργειες του φυτού βρίσκονται στην Ολλανδία, που καλύπτουν τεράστιες εκτάσεις γι’ αυτό η Ολλανδία ονομάζεται και ‘’χώρα της τουλίπας’’.
