Ανεπάρκεια Θρεπτικών Συστατικών (Α.Θ.Σ.)
Τα κύρια και τα δευτερεύοντα θρεπτικά συστατικά διακρίνονται κατ’ αυτό τον τρόπο όχι ως προς τη χρησιμότητά τους, αλλά ως προς τις απαιτούμενες ποσότητές τους.
Κύρια θρεπτικά συστατικά
• Άζωτο: Δομικό συστατικό των πρωτεϊνών, των νουκλεϊκών οξέων (DNA και RNA) και των ενζύμων.
• Φωσφόρος: Δομικό συστατικό των νουκλεϊκών οξέων και των μορίων ανταλλαγής ενέργειας (τριφωσφορική αδενοσίνη (ATP) και διφωσφορική αδενοσίνη (ADP)).
• Κάλιο: Απαραίτητο για την πραγματοποίηση πολλών χημικών αντιδράσεων στα φυτά. Οι απαιτήσεις των φυτών σε κάλιο ποικίλλουν ανάλογα με το είδος.
• Θείο: Απαραίτητο συστατικό σε ορισμένα αμινοξέα και, συνεπώς, στις πρωτεΐνες. Εν γένει πιστευόταν ότι τα φυτά έχουν σε θείο απαιτήσεις ανάλογες με αυτές του φωσφόρου, αλλά αποδεικνύεται ότι αυτό δεν συμβαίνει.
• Μαγνήσιο: Δομικό συστατικό της χλωροφύλλης και συνεπώς απαραίτητο για τη λειτουργία της φωτοσύνθεσης από τα πράσινα φυτά.
• Ασβέστιο: Καθορίζει την διαπερατότητα των μεμβρανών των φυτικών κυττάρων. Το ασβέστιο τείνει να κατατάσσεται πλέον στα δευτερεύοντα θρεπτικά συστατικά
Δευτερεύοντα θρεπτικά συστατικά
• Σίδηρος: Βασικό συστατικό αρκετών ενζύμων
• Μαγγάνιο: Ανευρίσκεται σε αναπνευστικά ένζυμα
• Βόριο: Απαραίτητο κατά την σύνθεση των πρωτεϊνών
• Χλώριο: Εμπλέκεται στον μεταβολισμό των υδατανθράκων
• Ψευδάργυρος: Απαντάται στο ένζυμο διάσπασης του οξικού οξέος
• Μολυβδαίνιο: Συστατικό ενζύμου που ανάγει τα νιτρικά ιόντα προς νιτρώδη. Η χρήση του σε λιπάσματα πρέπει να γίνεται με πολύ μεγάλη προσοχή, καθώς το στοιχείο είναι τοξικό για τους μη φυτικούς ζωντανούς οργανισμούς σε περιεκτικότητες άνω των 15 ppm.
• Χαλκός: Συστατικό ενζύμων αντιδράσεων οξείδωσης
Πηγές:
Προσοχή!
Να τηρούνται αυστηρά:
α. Οι οδηγίες χρήσης των φυτοπροστατευτικών
β. Το τελευταίο χρονικό όριο ψεκασμού πριν τη συγκομιδή, σύμφωνα με τις οδηγίες που αναγράφονται στη ετικέτα
γ. Τα ακαρεοκτόνα δεν θα πρέπει να συνδιάζονταιθ με άλλα φυτοπροστατευτικά προϊόντα.
δ. Τα στοιχεία που αναφέρονται στην ιστοσελίδα έχουν ενημερωτικό χαρακτήρα και δεν υποκαθιστούν σε καμία περίπτωση τις αναγραφόμενες, επί της ετικέτας, οδηγίες χρήσεως
Τροφοπενία Καλλωπιστικών
Η Τροφοπενία Αζώτου στα Καλλωπιστικά Δέντρα
Η τροφοπενία αζώτου στα καλλωπιστικά δέντρα μπορεί να εκδηλωθεί και σε εκείνα που έχουν φυτευθεί στο έδαφος αλλά και σε εκείνα που έχουν φυτευθεί σε γλάστρες. Εδώ θα εστιάσουμε στην έλλειψη αζώτου στο έδαφος και συγκεκριμένα σε εκείνα τα εδάφη στα οποία συνηθέστερα παρατηρείται.
Ώστε εδάφη που παρουσιάζουν μειωμένες συγκεντρώσεις αζώτου είναι κυρίως:
- Τα αμμώδη
- Εκείνα που στερούνται οργανικής ουσίας
- Εκείνα στα οποία το φαινόμενο έκπλυσης των θρεπτικών στοιχείων είναι ιδιαίτερα έντονο
Το εδαφικό άζωτο είναι διαθέσιμο στα φυτά με δύο μορφές, την νιτρική και την αμμωνιακή. Από αυτές. η νιτρική μορφή είναι ευδιάλυτη στο εδαφικό νερό. Συνεπώς εάν στο έδαφος το άζωτο περιέχεται κυρίως στην νιτρική του μορφή, τότε στα ελαφρά αμμώδη καθώς και σε εκείνα που ξεπλένονται εύκολα θα παρουσιασθεί έλλειψη αυτού του στοιχείου. Η αδυναμία τροφοδότησης των φυτών με άζωτο θα έχει ως αποτέλεσμα την εκδήλωση της τροφοπενίας.
Συμπτώματα Τροφοπενίας Αζώτου στα Καλλωπιστικά Δέντρα
Η τροφοπενία αζώτου στα καλλωπιστικά δέντρα εκδηλώνεται με την μειωμένη ανάπτυξη των βλαστών, με την εμφάνιση μικρών ασυνήθιστων φύλλων καθώς και με χλώρωση των φύλλων. Ως χλώρωση θα μπορούσε να ονομασθεί η παρουσία κιτρινοπράσινου έως λευκού χρώματος σε αυτά.
Η χλώρωση εμφανίζεται πρώτα στα μεγαλύτερα και παλαιότερα φύλλα και έπειτα στα νεότερα. Ανάλογη με τον βαθμό έλλειψης του αζώτου είναι και η ένταση των εκδηλουμένων συμπτωμάτων. Σε σοβαρή έλλειψη αζώτου ολόκληρο το φύλλωμα κιτρινίζει ή γίνεται σχεδόν λευκό, τα παλαιότερα φύλλα νεκρώνονται και σταματά η ανάπτυξη των νέων.
Η τροφοπενία αζώτου στα καλλωπιστικά δέντρα που ανήκουν στην ομάδα των φυλλοβόλων πλατύφυλλων, εκτός των παραπάνω συμπτωμάτων περιλαμβάνει και:
- Την εμφάνιση καφεκόκκινης απόχρωσης σε κλαδιά και βλαστούς
- Εντονότερο κόκκινο ή πορτοκαλοκίτρινο χρωματισμό των φύλλων το φθινόπωρο
- Πρόωρη φυλλόπτωση
Η τροφοπενία αζώτου στα καλλωπιστικά δέντρα που ανήκουν στην ομάδα των φοινικοειδών περιλαμβάνει:
- Τον ομοιόμορφο, σε μεγάλο βαθμό, αποχρωματισμό των παλαιότερων φύλλων
- Την χλώρωση τόσο του κεντρικού νεύρου όσο και του μίσχου του φοινικοειδούς φύλλου
- Την σταδιακή διαμόρφωση κωνοειδούς σχήματος στον κορμό – ειδικά σε σοβαρή έλλειψη αζώτου
Τροφοπενία σιδήρου.
Παρουσιάζεται κυρίως σε εδάφη αλκαλικά, ασβεστώδη, δολομιτικά, όταν μάλιστα το κάλιο βρίσκεται σε ανεπαρκείς ποσότητες. Φύλλα χλωρωτικά (με μεγάλες κίτρινες περιοχές).
Τα νεαρά φύλλα προσβάλλονται περισσότερο και μπορούν να γίνουν τελείως λευκά. Οι νευρώσεις τους διατηρούν το πράσινο χρώμα τους σχεδόν πάντοτε. Τα συμπτώματα εδώ αρχίζουν από την κορυφή και προχωρούν προς τη βάση των κλάδων, όταν η τροφοπενία είναι έντονη παρατηρείται και νέκρωση αυτών, η οποία πάλι αρχίζει από την κορυφή τους.
Πρέπει να αποφεύγεται η φύτευση τριανταφυλλιών σε ασβεστώδη εδάφη. Όταν χρησιμοποιούμε σε τέτοια εδάφη ως υποκείμενο το R. Canina η αντοχή των τριανταφυλλιών είναι μεγαλύτερη.
Το R. multiflora επιδεινώνει την κατάσταση. Θεραπεύεται με προσθήκη στο έδαφος θειικού σιδήρου (καραμπογιά ή βιτριόλι) σε ποσότητα 20 – 50 gr/φυτό, ή καλύτερα οργανικού σιδηρού, ο οποίος είναι πιο αποτελεσματικός 2-5 gr/φυτό. Για γρηγορότερα αποτελέσματα μπορεί να γίνει ψεκασμός στα φύλλα τις απογευματινές ώρες και σε λίγο διψασμένα φυτά με διάλυση 1% θειικού σιδήρου (100gr σε 10 χιλγ νερού) ή 0,12-0,25% οργανικού σιδήρου (12-25gr σε 10 χιλγ νερού).
Τροφοπενϊα Μαγνησίου.
Εμφανίζεται κυρίως σε αμμουδερά, όξινα και διαπερατά εδάφη και περιοχές με μεγάλη βροχόπτωση, όπως και σε εδάφη που έχουν λιπανθεί πολύ με καλιούχα λιπάσματα και ιδιαίτερα με θειικό κάλιο, γιατί το κάλιο είναι ανταγωνιστής του μαγνησίου.
Κύρια συμπτώματα είναι χλώρωση των φύλλων και ιδιαίτερα στο κέντρο αυτών με νεκρές περιοχές στην μέση. Εμφανίζεται η χλώρωση στη βάση του φυτού και επεκτείνεται σιγά σιγά προς την κορυφή. Δεν είναι διάχυτη επί των φύλλών, αλλά εντοπισμένη σε ορισμένα σημεία. Θεραπεύεται με προσθήκη θειικού ή ανθρακικού μαγνησίου στο έδαφος σε δόση 10 -15 gr/m2 ή ψεκασμό των φύλλων με σκευάσματα που περιέχουν μαγνήσιο, το οποίο απορροφάται εύκολα από την επιδερμίδα.
Τροφοπενία Μαγγανίου.
Το Μαγγάνιο όπως και ο σίδηρος έχει επίδραση στο σχηματισμό της χλωροφύλλης, η οποία δίνει το πράσινο χρώμα στα φύλλα. Είναι βαρύ στοιχείο και δεν μετακινείται εύκολα μέσα στους ιστούς του φυτού.
Σε έλλειψή του τα φύλλα παρουσιάζουν κίτρινες κηλίδες ανάμεσα στα νεύρα. Τα παλαιότερα είναι περισσότερο προσβεβλημένα, τα συμπτώματα εκδηλώνονται από τη βάση των κλάδων προς την κορυφή. Πρέπει ν’ αποφεύγουμε την φύτευση τριανταφυλλιών σε εδάφη με πολύ ασβέστη.
Για θεραπεία προσθέτουμε στο έδαφος θειικό μαγγάνιο ή καλύτερα ψεκάζουμε το φύλλωμα του φυτού με διάλυση από αυτό 0,2-0,5 % (20-50gr σε 10 χιλγ νερού).
Τροφοπενία Καλιού.
Κυρίως στα αμμώδη εδάφη και σε περιοχές με μεγάλη βροχόπτωση. Τα συμπτώματα είναι διάφορα ανάλογα με την ένταση της έλλειψης, φύλλα πράσινα με καφετιά, εύθραυστα άκρα. Εμφανίζονται από τη βάση προς την κορυφή, είναι εντοπισμένα και όχι διάχυτα επί των φύλλων. Τα φυτά που πάσχουν από τροφοπενία καλιού είναι ευαίσθητα στους πρώιμους και όψιμους παγετούς, καθώς και στην ξηρασία.
Τροφοπενία Φωσφόρου.
Τα συμπτώματά της είναι ίδια με εκείνα του αζώτου. Συνήθως φύλλα μικρά σκουροπράσινα με πορφυρές αποχρώσεις (αντί των ερυθρών ή πορτοκαλοχρόων της τροφοπενίας αζώτου). Πρώιμη πτώση των φύλλων. Στελέχη σταματημένα και ασθενικά. Εμφανίζονται τα συμπτώματα από τη βάση προς την κορυφή του φυτού και είναι διάχυτα, όπως και στην έλλειψη αζώτου.
Ψευδαργύρου.
Η έλλειψη ψευδαργύρου προκαλεί κίτρινες κηλίδες, συχνά με σκοτεινά νεύρα. Στο καλαμπόκι τροφοπενία ψευδαργύρου προκαλεί νανισμό των φύλλων. Εμφανίζονται νέα λευκωπά φύλλα, ενώ τα ανώτερα φύλλα έχουν κίτρινες ραβδώσεις μεταξύ των νεύρων. Γενικά εμφανίζονται στίγματα, ασυμμετρία των φύλλων, σχηματισμός στεφάνης και βράχυνση των μεσογονατίων.
Ασβεστίου.
Η έλλειψη ασβεστίου προκαλεί συστροφή των νέων φύλλων. Τα αυξανόμενα άκρα γίνονται καχεκτικά και είναι δυνατό να αναπτυχθούν κατά μήκος των περιφερειών των φύλλων, και μεταξύ των νεύρων, κίτρινες ή καστανές περιοχές.
Χαλκού.
Η έλλειψη χαλκού προκαλεί το μαρασμό των ανώτερων φύλλων και αποξήρανση των κορυφών των φύλλων, συχνά χωρίς αποχρωματισμό των φύλλων. Τα φυτά χαρακτηρίζονται από μικροφυλλία, σχηματισμό ροδάκων και βραχέα μεσογονάτια διαστήματα.
Μολυβδαινίου.
Στην έλλειψη μολυβδαινίου εμφανίζονται στην αρχή συμπτώματα όμοια με την τροφοπενία αζώτου. Περιορισμένη ανάπτυξη με φύλλωμα ανοικτοπράσινο ή κιτρινωπό. Αργότερα εμφανίζονται ειδικά συμπτώματα, όπως περιφερειακή ξήρανση, συστροφή και κύρτωση των φύλλων. Στα ψυχανθή εμφανίζεται ασθενής ανάπτυξη των φυματίων πάνω στις ρίζες.
