Τριανταφυλλιά

Εξωτερικού ΧώρουΚαλλωπιστικoί θάμνοιΦυλλοβόλοι Θάμνοι

July 02

Η Τριανταφυλλιά (επιστ. Ροδή, Rosa) είναι γένος φυτών που ανήκει στην οικογένεια των Ροδοειδών (Rosaceae). Είναι καλλωπιστικό και φυλλοβόλο φυτό. Αποτελείται από τη ρίζα, τον βλαστό, τα φύλλα και τα μπουμπούκια της. Η ρίζα της τριανταφυλλιάς είναι αποξυλωμένη και διακλαδίζεται προς όλες τις κατευθύνσεις. Συνεχίζοντας, ο βλαστός της αρχικά είναι τρυφερός και πράσινος, ενώ κάποια στιγμή αρχίζει να σκληραίνει και να αποξηραίνεται. Επίσης, ο βλαστός εξωτερικά έχει αγκάθια, όπως και τα φύλλα στις άκρες τους. Τα άνθη της τριανταφυλλιάς βγαίνουν στις άκρες των τρυφερών βλαστών. Στην αρχή είναι κλειστά τα μπουμπούκια της, ενώ σιγά σιγά αρχίζουν να ανοίγουν και να ξεπετάγονται τα πέταλα. Τα πέταλα έχουν διάφορα χρώματα όπως λευκό, κόκκινο, ροζ, κίτρινο και άλλα. Το χρώμα των λουλουδιών τους είναι ανάλογο με την ποικιλία της κάθε τριανταφυλλιάς. Η τριανταφυλλιά πολλαπλασιάζεται με πέντε τρόπους. παράρριζα, σπέρματα, καταβολάδες, μοσχεύματα και μπόλιασμα. Η τριανταφυλλιά, εκτός απο την ομορφιά και τα ευωδιαστά άνθη, παρέχει και αιθέριο αρωματικό λάδι εξαιρετικής ποιότητας, που παίρνουμε απο τα ροδοπέταλά της και που χρησιμεύει στην παρασκευή αρωμάτων. Επίσης τα πέταλα των τριαντάφυλλων, κυρίως τα ροζ, μπορούν να γίνουν και γλυκό.

Καλλιέργεια Τριανταφυλλιάς (Rosa Hybrida)

Η τριανταφυλλιά είναι γνωστή και καλλιεργείται από τα πολύ παλιά χρόνια. Αναφέρεται η καλλιέργεια της στην Αρχαία Βαβυλώνα, Περσία, Ελλάδα, Ρώμη, ( Όμηρος, Αρχίλοχος, Βίβλος κ. λ .π ) Πιθανότατα υπήρξε το πρώτο καλλιεργούμενο φυτό των Ιαπώνων και των Κινέζων. Η εμφάνιση των νέων ποικιλιών και υβριδίων άρχισε από τα μέσα του 180 αιώνα. Μέχρι τότε , καλλιεργούνταν ορισμένες ποικιλίες των ειδών Rosa canina, Rosa lutea & Rosa alba. Mε την ανάπτυξη όμως της τεχνικής των διασταυρώσεων της κλωνικής επιλογής καθώς και με τις φυσικές μεταλλαγές, δημιουργήθηκαν πολλές νέες ποικιλίες και υβρίδια προϊόντα διασταυρώσεως ευρωπαϊκών με ασιατικά είδη. Πηγές: 1. Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια 2. Πηγή:Καλλιεργώ! – Άρθρα, συμβουλές, οδηγίες 3. Eπιστροφή στη φύση (Ένα καινούργιο blog σχετικά με την επιβίωση…….)

Περιγραφή

Η τριανταφυλλιά (επιστ. Ροδή, Rosa) είναι γένος φυτών που ανήκει στην οικογένεια των Ροδοειδών (Rosaceae). Είναι καλλωπιστικό και φυλλοβόλο φυτό. Αποτελείται από τη ρίζα, τον βλαστό, τα φύλλα και τα μπουμπούκια της. Η ρίζα της τριανταφυλλιάς είναι αποξυλωμένη και διακλαδίζεται προς όλες τις κατευθύνσεις. Συνεχίζοντας, ο βλαστός της αρχικά είναι τρυφερός και πράσινος, ενώ κάποια στιγμή αρχίζει να σκληραίνει και να αποξηραίνεται. Επίσης, ο βλαστός εξωτερικά έχει αγκάθια, όπως και τα φύλλα στις άκρες τους. Τα άνθη της τριανταφυλλιάς βγαίνουν στις άκρες των τρυφερών βλαστών. Στην αρχή είναι κλειστά τα μπουμπούκια της, ενώ σιγά σιγά αρχίζουν να ανοίγουν και να ξεπετάγονται τα πέταλα. Τα πέταλα έχουν διάφορα χρώματα όπως λευκό, κόκκινο, ροζ, κίτρινο και άλλα. Το χρώμα των λουλουδιών τους είναι ανάλογο με την ποικιλία της κάθε τριανταφυλλιάς. Το φύτεμα της τριανταφυλλιάς μπορεί να γίνει ολόχρονα αν πρόκειται για μεταφύτευση τους από γλάστρα. Αν πρόκειται για φύτευση γυμνόριζων φυτών η καλύτερη εποχή είναι όταν τα φυτά δεν έχουν φύλλα, δηλαδή από το Φθινόπωρο έως νωρίς την Άνοιξη. Η τριανταφυλλιά μπορεί να πολλαπλασιασθεί με σπόρο, με μοσχεύματα και με εμβολιασμό. Ο πολλαπλασιασμός με σπόρο χρησιμοποιείται κατά τη δημιουργία νέων ποικιλιών τριανταφυλλιάς. Όσον αφορά τα μοσχεύματα χρησιμοποιούνται τμήματα μαλακού ξύλου με 3 οφθαλμούς και είναι ένας τρόπος που προτιμάται για τα φυτά κήπου. Τέλος ο εμβολιασμός είναι ο πιο συχνός τρόπος πολλαπλασιασμού όσον αφορά το εμπόριο ανθέων.

Είδη

Περίπου 30 είδη Τριανταφυλλιάς

Τριανταφυλλιές για: 1. φράχτες και χαμηλές αναρριχήσεις 2. ψηλές αναρριχήσεις Δενδρώδεις Τριανταφυλλιές: 3. Κανονικές (κορμός 1μ.) 4. Κλαίουσες (κορμός 1μ.) 5. Μίνι (κορμός 50 – 60 εκ.) 6. Χαμηλά Πολύανθα ή Νάνες Τριανταφυλλιές 7. Μινιατούρες Τριανταφυλλιές 8. Τριανταφυλλιές Εδαφοκάλυψης 9. Τριανταφυλλιές Ομπρελίτσες (κορμός 50 – 60 εκ.) 10. Ρομαντικές Ποικιλίες (Τριανταφυλλιές στο παλιό στυλ) 11. Παλιές και Ιστορικές ποικιλίες Τριανταφυλλιάς (Εκατόφυλλες και Μαγιάτικες).

Χρήσεις τριανταφυλλιάς

1 Υβρίδια τσαγιού

Είναι η πλέον δημοφιλής κατηγορία τριανταφυλλιάς. Το άνθος αποτελείται από πολλά πέταλα και αναπτύσσεται πάνω σε ένα μακρύ βλαστό ο οποίος φέρει πολλούς πλευρικούς οφθαλμούς. Αποτελούν την ιδανική λύση για καλλιέργεια με σκοπό τη παραγωγή δρεπτών ανθέων.

2 Πολυανθή

Η δεύτερη πιο δημοφιλής κατηγορία. Πάνω στο κύριο βλαστό αναπτύσσονται δευτερεύοντες και τριτεύοντες βλαστοί πάνω στου οποίους αναπτύσσονται πολλά άνθη. Το σχήμα των ανθέων είναι όμοιο με αυτό των υβριδίων τσαγιού αλλά το μέγεθός τους είναι κατά πολύ μικρότερο. Αποτελούν μια πολλή καλή λύση για καλλιέργεια με σκοπό τη παραγωγή δρεπτών ανθέων.

3 Γλάστρας

Είναι παρόμοια με τα πολυανθή μόνο που το ύψος τους κυμαίνεται γύρω στα 50 cm και είναι κατάλληλα για χρήσεις με σκοπό το καλλωπισμό χώρων.

4 Μίνι

Είδος παρόμοιο με αυτό της γλάστρας με τη διαφορά ότι το ύψος τους δε ξεπερνά τα 40 cm και είναι επίσης κατάλληλα για καλλωπισμό χώρων.

5 Εδαφοκάλυψης

Είναι είδος που αναπτύσσεται οριζόντια στο έδαφος. Είναι ιδιαίτερα ανθεκτικά σε ασθένειες και χρησιμοποιούνται στη κηποτεχνία για καλλωπισμό και κάλυψη του εδάφους.

6 Αναρριχώμενα

Είδος με κάθετη ανάπτυξη. Τα φυτά αυτά έχουν την ικανότητα να αναρριχώνται σε κάθετες ή σχεδόν κάθετες επιφάνειες. Χρησιμοποιούνται στη κηποτεχνία για καλλωπισμό και κάλυψη τοίχων, περίφραξης, κατασκευή υπόστεγου κ.α

7 Θαμνώδη

Είναι είδος με θαμνώδη ανάπτυξη και χρησιμοποιούνται στη κηποτεχνία για καλλωπισμό γωνιών του κήπου και για δημιουργία φράχτη.

Φύτευση

Η θερμοκρασία κατά τις μέρες που ακολουθούν τη φύτευση είναι η πιο κρίσιμη. Σ’ αυτή την περίπτωση και μόνο εφόσον είναι χαμηλότερη από τους -5o C σκεπάστε για μερικές μέρες τα κλαδιά με ξερά φύλλα και όσο γίνεται στεγνό χώμα. Αν φυτεύετε σε ζεστή περίοδο, ιδιαίτερα σε νότιες περιοχές φροντίστε να δώσετε πολύ νερό στην αρχή με τη φύτευση. Στη συνέχεια τα ποτίσματα να γίνονται σχετικά συχνά αλλά όχι μεγάλες δόσεις ώστε το νερό να μην στέκεται. Θα παρατηρήσετε ότι οι τριανταφυλλιές σας θα μεγαλώνουν πολύ γρήγορα. Αν φυτεύετε από τα μέσα της Άνοιξης ή το Καλοκαίρι τότε πρέπει απαραίτητα να προμηθευτείτε τις τριανταφυλλιές σας έτοιμες φυτεμένες σε γλάστρα από τα Φυτώριά μας ή από κάποιο φυτώριο της περιοχής σας και να τις φυτέψετε με τη “μπάλα” δηλαδή με το χώμα που συγκρατείται γύρω από τις ρίζες. Προσέξτε ώστε να μη σπάσει η “μπάλα” γιατί τότε το φυτό είναι πιθανό να ξεραθεί. Η καλύτερη εποχή για φύτευση της τριανταφυλλιάς είναι από τον Νοέμβριο ως τον Μάρτιο. Μπορεί να φυτευτεί όμως και από τον Οκτώβριο ως και τον Μάιο. Η πρώιμη φύτευση προκαλεί πρώιμη και παρατεταμένη ανθοφορία τον πρώτο χρόνο και μετά το φυτό εξαντλείται. Για να φυτευτεί μια τριανταφυλλιά θα πρέπει να είναι υγιής και απαλλαγμένες από ιώσεις ή άλλες ασθένειες. Αυτές μπορεί να διαπιστωθούν από την ευρωστία του φυτού και τον χρωματισμό των φύλλων. Δηλαδή μια υγιής τριανταφυλλιά διακρίνεται από την ομοιομορφία του χρωματισμού των φύλλων της, από την απουσία στιγμάτων, από το βαθύ πράσινο των φύλλων της. Κατά τη διάρκεια του χειμώνα όμως, όσον αφορά τις φυλλοβόλες τριανταφυλλιές, η επιλογή είναι πιο δύσκολη και στηρίζεται στην αξιοπιστία του προμηθευτή. Δύο εβδομάδες πριν από τη φύτευση, καλό είναι το έδαφος να σκαφτεί σε βάθος 30 – 40 εκ. και να ενσωματωθεί χωνεμένη κοπριά ή καλής ποιότητας φυτόχωμα. Ωστόσο θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στο έδαφος όπου προϋπήρχε τριανταφυλλιά, το χώμα θα πρέπει να αντικατασταθεί σε βάθος 40 – 50 εκ. Ο λάκκος φύτευσης θα πρέπει να είναι αρκετά μεγαλύτερος από την μπάλα χώματος της τριανταφυλλιάς. Οταν το φυτό είναι «εμβολιασμένο» ή μπολιασμένο, όπως ονομάζεται, (δηλαδή έχει εμβολιαστεί μια ήμερη ποικιλία πάνω σε μια άγρια) και υπάρχει κίνδυνος παγετού, καλό είναι το σημείο εμβολιασμού να είναι 5 εκ. κάτω από την επιφάνεια του εδάφους. Ο λάκκος συμπληρώνεται με το εδαφικό μείγμα που προαναφέρθηκε. Ενώ στη συνέχεια ακολουθεί άφθονο πότισμα.

Η τριανταφυλλιά πολλαπλασιάζεται με:

παράρριζα, σπέρματα, καταβολάδες, μοσχεύματα και μπόλιασμα. Η τριανταφυλλιά δεν έχει ιδιαίτερες εδαφικές απαιτήσεις. Θα αναπτυχθεί όμως καλύτερα σε εδάφη ουδέτερα ή ελαφρώς όξινα, σκαμμένα βαθιά με καλό αερισμό, αποστράγγιση (σε χώμα που πίνει καλά το νερό). Σε περίπτωση που ο κήπος σας ή η γλάστρα σας δεν διαθέτει ένα τέτοιου είδους χώμα, μπορείτε να το δημιουργήσετε με ανάμειξη του χώματος του κήπου και καλής ποιότητας φυτόχωμα, σε αναλογία 2 προς 1. Η τριανταφυλλιά αναπτύσσεται καλύτερα σε εδάφη ουδέτερα ή ελαφρώς όξινα (pH 5,5 – 7 ), αφού πρώτα έχουμε εφαρμόσει ένα βαθύ όργωμα για καλό αερισμό και στράγγιση. Θετικά αποτελέσματα έχουμε και με τη χρήση εδαφοβελτιωτικών (κοπριά, τύρφη, περλίτη, άμμος κ.τ.λ.)..

Περιβάλλον

Το κλίμα της χώρας είναι ιδανικό για της απαιτήσεις της τριανταφυλλιάς, τόσο σε θερμοκρασία όσο και σε ηλιοφάνεια. Μάλιστα πρέπει να σημειωθεί ότι η ανθοφορία του φυτού είναι ανάλογη της ηλιοφάνειας κατά τη διάρκεια του έτους. Ενα πρόβλημα που μπορεί να δημιουργηθεί είναι η χαμηλή ατμοσφαιρική και εδαφική υγρασία κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Αυτό μπορεί όμως να αντιμετωπιστεί με τακτικές αρδεύσεις αλλά χωρίς υπερβολική ποσότητα νερού.

Καλλιεργητικές φροντίδες

1 Αφαίρεση πλάγιων βλαστών

Κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης των βλαστών, αναπτύσσονται παράλληλα πάνω σε αυτούς και από τους οφθαλμούς στις μασχάλες των φύλλων πλάγιοι βλαστοί. Οι πλάγιοι βλαστοί είναι ζημιογόνοι για την ποιότητα του κεντρικού βλαστού ο οποίος θα είναι και ο οικονομικής σημασίας βλαστός. Επομένως κρίνεται απαραίτητη η αφαίρεση των πλάγιων βλαστών σε πολύ μικρό στάδιο

2 Εφαρμογές φυτοπροστασίας

Κατά τη διάρκεια της καλλιεργητικής περιόδου πραγματοποιούνται ψεκασμοί με διάφορα μυκητοκτόνα και εντομοκτόνα για τη καταπολέμηση των προαναφερόμενων ασθενειών και εχθρών

3 Κλαδέματα

Στην Ελλάδα ο καταλληλότερος χρόνος για την εγκατάσταση φυτείας επιχειρηματικής καλλιέργειας τριανταφυλλιάς για παραγωγή δρεπτών ανθέων θεωρείται το διάστημα από Νοέμβριο μέχρι Απρίλιο αν και με τις σύγχρονες μεθόδους αναπαραγωγής και καλλιέργειας των τριανταφύλλων αυτό που κυρίως επηρεάζει τον προγραμματισμό της φύτευσης είναι η επιθυμητή ημερομηνία έναρξης των συγκομιδών. Αυτό συμβαίνει διότι μεταξύ φύτευσης και πρώτης παραγωγής μεσολαβεί η περίοδος σχηματισμού του φυτού κατά την οποία κύριο μέλημα τον παραγωγού είναι η κατά το συντομότερο δυνατό δημιουργία ενός καλά διακλαδισμένού φυτού δηλαδή ζωηρών βλαστών- βραχιόνων από τους οποίους θα προέλθει η εμπορεύσιμη παραγωγή.

Κλάδεμα

Σκάλισμα – λίπανση

Για την αφρατοποίηση του εδάφους και την απομάκρυνση των ζιζανίων πρέπει να γίνεται επιφανειακό σκάλισμα. Ετσι επιτυγχάνεται καλύτερος αερισμός του εδάφους, βελτιώνεται η διακίνηση του νερού και μειώνεται ο «ανταγωνισμός» σε νερό και θρεπτικά στοιχεία, μεταξύ των ζιζανίων και της τριανταφυλλιάς. Κανονικά πρέπει να γίνονται τέσσερα – πέντε επιφανειακά σκαλίσματα τον χρόνο. Το βαθύ σκάψιμο θα πρέπει να αποφεύγεται επειδή καταστρέφει τις ρίζες.Επίσης το έδαφος γύρω από το φυτό μπορεί να καλυφθεί με άχυρο, ώστε να εμποδίζεται η ανάπτυξη ζιζανίων και η απώλεια νερού. Ετσι προστατεύονται και οι ρίζες από το κρύο του χειμώνα. Για τον εμβολιασμό του φυτού με θρεπτικά στοιχεία καλό είναι να προστίθεται χωνεμένη κοπριά κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Η προσθήκη συμπληρωματικής λίπανσης πρέπει να γίνεται με μέτρο. Ενδείκνυται ο διαφυλλικός ψεκασμός (ψεκασμός φυλλώματος), με λιπάσματα που απορροφούνται ταχύτερα.

Εχθροί τριανταφυλλιάς

Τετράνυχος: Ανήκει στο είδος Urticae του γένους Tetranychus της οικογένειας Tetranychidae της τάξης Acarina της κλάσης Arachnida Γεννά τα αυγά του στη κάτω επιφάνεια των φύλλων. Χαρακτηριστικό της προσβολής, είναι ο σχηματισμός κηλίδων στα φύλλα με αποτέλεσμα τη μειωμένη παραγωγικότητα του φυτού λόγο της μειωμένης φωτοσυνθετικής του ικανότητας. Η καταπολέμησή του γίνεται με ακαρεοκτόνα.

Θρίπας: Ανήκει στα γένη – είδη Thrips tabaci και Frankliniella occidentalis της οικογένειας Thripidae της υπόταξης Terebrantia της τάξης Thysanoptera . Προσβάλλουν τα άνθη προκαλώντας με τα τσιμπήματά τους παραμόρφωση των ανθέων και αλλοίωση του χρώματός τους. Τα πέταλα δεν εκπτύσονται κανονικά και τα περισσότερο προσβεβλημένα άνθη παίρνουν καστανό χρώμα και τελικά ξηραίνονται. Η καταπολέμισή του γίνεται με ειδικά εντομοκτόνα.

Αλευρώδης: Ανήκει στο είδος Vaporariorum το γένος Trialeurodes της οικογένειας Aleurodidae της υπεροικογένειας Aleurodoidea. Η ουσιαστική ζημιά προκαλείτε από το μύκητα της καπνιάς ο οποίος αναπτύσσεται πάνω στα μελιτώδη εκκρίματα του αλευρώδη. Τα προσβεβλημένα φύλλα και βλαστοί αποκτούν μια κολλώδη γυαλιστερή όψη. Με την ανάπτυξη του μύκητα οι επιφάνειες αυτές αποκτούν σταδιακά σκούρο γκρι χρώμα. Αποτέλεσμα της προσβολής αυτής είναι η μειωμένη φωτοσυνθετική του ικανότητα του φυτού. Η καταπολέμησή τους γίνεται με εντομοκτόνα.

Μελίγκρα (Αφίδες): Ανήκει στο είδος Percicae το γένος Myzus της οικογένειας Aphididae της υπεροικογένειας Aphidoidea Απομυζούν το χυμό από τα φύλλα, τους τρυφερούς βλαστούς και τα άνθη. Το φυτό γίνεται καχεκτικό και στα φύλλα παρατηρείται συστροφή και πρόωρη φυλλόπτωση. Επίσης οι αφίδες είναι φορείς ασθενειών. Η καταπολέμησή τους γίνεται με εντομοκτόνα.

Τίγρης (Stephanitis piri): είναι έντομο μικρού μεγέθους που απομυζά τα φύλλα και προκαλεί την πτώση τους. Εμφανίζεται με τη μορφή λευκών κηλίδων στην πάνω επιφάνεια των φύλλων και μαύρων κηκλίδων στην κάτω. Η αντιμετώπισή του είναι ίδια με αυτή των αφίδων.

Ασθένειες τριανταφυλλιάς

Παρακάτω αναφέρονται οι κυριότερες ασθένειες της τριανταφυλλιάς κατά τη διάρκει θερμοκηπιακής υδροπονικής καλλιέργειας. Ασθένειες εδάφους δεν αναφέρονται καθώς τα υποστρώματα θεωρούνται απαλλαγμένα από μύκητες βακτήρια και ιούς. ωίδιο (Podosphaera pannosa var. rosae): εμφανίζεται ως ένα στρώμα λευκής σκόνης κυρίως πάνω στα νεαρά φύλλα. Σε πιο εκτεταμένες προσβολές η σκόνη καλύπτει τους βλαστούς και τα μπουμπούκια. Ευνοείται από το συχνό βρέξιμο και τις σκιερές θέσεις. Καταπολεμάται με θειάφισμα από τις αρχές της άνοιξης και εφόσον η θερμοκρασία υπερβαίνει τους 27 βαθμούς. Χρησιμοποιούμε θείο σε σκόνη ή διαλυμένο σε νερό. Το θειάφισμα πρέπει να επαναλαμβάνεται κάθε 15 με 30 μέρες ή έπειτα από βροχή. σκωρίαση (Phragmidium mucronatum): η κάτω επιφάνεια του φύλλου γεμίζει με πορτοκαλί προεκβολές και τα φύλλα πέφτουν. Καταπολεμάται με θειάφισμα.

Βοτρύτης: Προκαλείται από το μύκητα Botrytis cinerea. Προσβάλει τα άνθη και τους βλαστούς. Τα προσβεβλημένα μέρη του φυτού αποκτούν σταδιακά καστανό χρώμα. Σε προχωρημένη προσβολή εμφανίζεται χαρακτηριστική πυκνή τεφρά εξάνθηση του παθογόνου.

Περονόσπορος (Peronospora sparsa): ευνοείται σε βροχερές περιόδους με υψηλή σχετική υγρασία. Τα συμπτώματα μοιάζουν με τη μαύρη κηλίδωση, με τη διαφορά ότι οι κηλίδες έχουν καφέ χρώμα και ακανόνιστο σχήμα. Ο περονόσπορος προσβάλει τα νεαρά φύλλα παραμορφώνοντάς τα και προκαλώντας την πτώση τους. Καταπολεμάται με τη χρήση κάποιου χαλκούχου σκευάσματος.

μαύρη κηλίδωση (Diplocarpon rosae): εμφανίζεται με τη μορφή μαύρων κυκλικών κηλίδων, που συνοδεύονται από κιτρίνισμα και πρόωρη φυλλόπτωση, η οποία ενδέχεται να είναι και ολική. Η ασθένεια ευνοείται από την υπερβολική υγρασία, ενώ για να εμποδιστεί η εξάπλωσή της πρέπει να αφαιρούνται και να καίγονται όλα τα προσβεβλημένα μέρη του φυτού.

χλώρωση: τα φύλλα της τριανταφυλλιάς κιτρινίζουν ανάμεσα στα νεύρα. Πρόκειται για μια μεταβολική διαταραχή, που οφείλεται συνήθως στην υπερβολική παρουσία ασβεστίου στο χώμα και αντιμετωπίζεται με τη χορήγηση κάποιου σκευάσματος σιδήρου και με την προσθήκη κομπόστ ή κοπριάς.

Φυσιολογικές ανωμαλίες τριανταφυλλιάς

Κάμψη λαιμού Η κάμψη του λαιμού είναι το πλάγιασμα του μπουμπουκιού προς το πλάι και σε μεγάλη γωνία ( έως και 90°). Αιτία του φαινόμενου αυτού είναι οι υψηλές θερμοκρασίες που δεν επιτρέπουν τη πλήρη δέσμευση του Ασβεστίου από το φυτό. Αποτέλεσμα της φυσιολογικής αυτής ανωμαλίας είναι η ανάπτυξη μη εμπορεύσιμου δρεπτού άνθους..

Τροφοπενίες

Μαγγανίου( Mn ): Τα φύλλα παρουσιάζουν κίτρινο μεταχρωματισμό αρχίζοντας από την εξωτερική πλευρά τους στην περιοχή ανάμεσα στα νεύρα του φύλλου. Φωσφόρου ( Ρ ): Τα νεαρά φύλλα γίνονται μικρά και σκουροπράσινα με πορφυρή απόχρωση. Παρατηρείται πρώιμη φυλλόπτωση και ασθενικά στελέχη μη μειωμένη ανάπτυξη. Τα συμπτώματα αυτά εμφανίζονται από τη βάση προς τη κορυφή και είναι διάχυτα. Καλίου ( Κ ): Τα φύλλα εμφανίζονται πράσινα με καφετί εύθραυστα άκρα. Τα φύλλα ξεραίνονται προς την άκρη του ελάσματος στη βάση του φυτού. Μαγνησίου ( Mg ): Τα φύλλα παρουσιάζουν χλώρωση στην περιοχή γύρο από το έλασμα του φύλλου και νεκρωτικές κηλίδες. Το φαινόμενο αυτό παρατηρείται από τη βάση προς τη κορυφή του φυτού και εμφανίζεται κυρίως κατά την υπερβολική λίπανση με κάλιο ( Κ ). Σιδήρου ( Fe ): Τα φύλλα αποκτούν έντονο κίτρινο χρώμα σε όλη τους την επιφάνεια εκτός από τα νεύρα τα οποία παραμένουν ελαφρώς πράσινα. Η χλώρωση αυτή εμφανίζεται στα φύλλα της κορυφής και επεκτείνεται προς τη βάση του φυτού. Αζώτου ( Ν ): Οι βλαστοί γίνονται μικροί και λεπτοί. Τα φύλλα σε νεαρή ηλικία εμφανίζονται κιτρινοπράσινα, χλωρωτικά, με μέγεθος μικρότερο του κανονικού. Αργότερα γίνονται πορτοκαλόχρωμα. Παρατηρείται πρώιμη φυλλόπτωση και διάχυτη χλώρωση. Βορίου ( Β ): Παρατηρούνται κακοσχηματισμένοι βλαστοί και φύλλα και νέκρωση της κορυφής και σχηματισμό μικρών πλευρικών κακοσχηματισμένων μπουμπουκιών. Η τροφοπενία αυτή παρουσιάζεται κυρίως κατά την υψηλή συγκέντρωση ασβεστίου (Ca) στο έδαφος.