Τροφοπενίες

Οι διάφορες τροφοπενίες στην μελιτζάνα μπορούν να προκληθούν είτε από την έλλειψη θρεπτικών στοιχείων στο έδαφος ή από παράγοντες οι οποία μειώνουν την ικανότητα του φυτού να τα απορροφήσει. Τέτοια παράγοντες, που συμβάλλουν στην εκδήλωση συμπτωμάτων ελλείψεως σταχείων στο φύλλωμα ή τους καρπούς είναι, η υπερβολική υγρασία του εδάφους, α χαμηλές θερμοκρασίες και α προσβολές των ριζών από ασθένειες. Τα συμπτώματα που εμφανίζονται στις περπτώσεις ελλείψεως θρεπτικών σταχείων είναι βραδεία ανάπτυξη των φυτών, μικρή καρπόδεση, χλωρώσεις, κηλίδωση ή περφεραακή νέκρωση του ελάσματος των φύλλων.

Τροφοπενία αζώτου (Ν)

Τα γηραιότερα ή κατώτερα φύλλα επηρεάζονται περισσότερο. Τα συμπτώματα εντοπίζονται ή γενικά σε όλη την καλλιέργεια. Τα συμπτώματα παρατηρούνται κυρίως σε ολόκληρο το φυτό. Το χρώμα των φύλλων γίνεται ανοιχτό πράσινο, τα πιο ώριμα φύλλα κιτρνίζουν και όταν ξεραίνονται αποκτούν καφέ χρώμα. Οι καρποί αποκτούν έντονο ερυθρό χρώμα.

Τροφοπενία φωσφόρου (Ρ)

Τα φύλλα έχουν βαθύ πράσινο χρώμα με ερυθρές ή πορφυρές κηλίδες στην κάτω επιφάνεια. Αργότερα το φύλλωμα γίνεται ερυθρό ή πορφυρό και παρατηρείται φυλλόπτωση στα κατώτερα φύλλα. Φυτά με μικρή ανάπτυξη. Οι βλαστοί είναι λεπτοί και ερυθρωπού ή πορφυρού χρώματος. Παρατηρείται βραδεία ωρίμαση των καρπών. Η τροφοπενία φωσφόρου συχνά προκαλείται από τις χαμηλές θερμοκρασίες οι οποίες παρεμποδίζουν τον εφοδιασμό των φυτών με θρεπτικά στοιχεία από το έδαφος. Επίσης ευνοείται στα συμπιεσμένα εδάφη, στα όξινα ή αλκαλικά εδάφη, και από την ανεπάρκεια χορήγησης φωσφορικής λιπάνσεως

Τροφοπενία καλίου (Κ)

Χλώρωση στο έλασμα των φύλλων μεταξύ των κύριων νεύρων, ενώ τα νεύρα διατηρούνται πράσινα. Τα φύλλα ενίοτε καρουλιάζουν προς τα κάτω αποκτούν μπρούτζινο χρώμα, με περιφέρεια κιτρινοπράσινη και σε σοβαρές περιπτώσεις εμφανίζουν περιφερειακή νέκρωση του ελάσματος. Τα συμπτώματα εμφανίζονται πρώτα στα παλαιότερα φύλλα.
Οι βλαστοί είναι λεπτοί, ξυλώδεις και σκληροί. Οι καρποί είναι λίγοι, παρουσιάζουν ακανόνιστη ωρίμαση, είναι μαλακοί και έχουν αλλοιωμένο σχήμα. Ενίοτε εμφανίζουν στην επιφάνεια πρασινοκίτρινες περιοχές με ασαφή όρια. Η έλλειψη του καλίου προκαλεί την ελάττωση της οξύτητας στους καρπούς και μπορεί να
προκαλέσει και εσωτερικό μεταχρωματισμό των ιστών. Ευνοείται στα ελαφρά αμμώδη εδάφη, στα εδάφη που έχουν εκπλυθεί συνέπεια υψηλών βροχοπτώσεων, τα όξινα εδάφη, τα οργανικά εδάφη, από την ανεπάρκεια χορήγησης καλιούχου λιπάνσεως.

Τροφοπενία ασβεστίου (Ca)

Τα νεότερα φύλλα φέρουν συμπτώματα. Ο επάκριος οφθαλμός νεκρώνεται, μετά την εμφάνισή του. Επίσης παρατηρούνται παραμορφώσεις στις κορυφές ή τις βάσεις των νεαρών φύλλων. Τα νεαρά φύλλα του επάκριου οφθαλμού στην αρχή παρουσιάζουν μορφή άγκιστρου και ακολουθεί νέκρωση της κορυφής και του περιθωρίου των φύλλων. Η αύξηση της ρίζας περιορίζεται. Κυρίως ιστοί επηρεάζονται περισσότερο από την έλλειψη ασβεστίου

Τροφοπενία μαγνησίου (Μg)

Κατώτερα φύλλα με μεγάλες χλωρωτικές κηλίδες, συνήθως με διάχυτα όρια, μεταξύ εντόνως πρασίνων νεύρων. Περιφέρεια του ελάσματος συνήθως πράσινη. Τα συμπτώματα επεκτείνονται βαθμιαίως και στα νεότερα φύλλα του φυτού. Σε προχωρημένο στάδιο παρατηρούνται μικρές καστανές νεκρωτικές κηλίδες και αποξήρανση των φύλλων. Ευνοείτο στα όξινα εδάφη, τα αμμώδη εδάφη και από την υψηλή συγκέντρωση ιόντων Κ, ΝΗ4, και Ca στο εδαφικό διάλυμα.

Τροφοπενία σιδήρου (Fe)

Νεότερα φύλλα με μεσονεύριο χλώρωση. Τα νεύρα ακόμη και τα πολύ λεπτά παραμένουν πράσινα. Κορυφές βλαστών έντονα χλωρωτικές. Ανάσχεση βλαστήσεως. Ευνοείται στα αλκαλικά εδάφη και στα συμπιεσμένα εδάφη.

Τροφοπενία μαγγανίου (Μn)

Στα νεώτερα (κορυφαία) φύλλα παρατηρείται χλωρωτική κηλίδωση (κυρίως χλώρωση μεταξύ των νευρώσεων) που αργότερα γενικεύεται σ’ ολόκληρο το φυτό. Η χλώρωση δει είναι έντονη όσο στην τροφοπενία σιδήρου. Στα προχωρημένα στάδια μπορεί να σχηματισθούν και μικρές, καστανές νεκρωτικές κηλίδες. Μικρή ανάπτυξη βλαστών. Περιορισμένη άνθηση και παραγωγή καρπών. Ευνοείται στα αλκαλικά εδάφη.

Τροφοπενία ψευδαργύρου (Ζn)

Φύλλα μικρά, με παχύ έλασμα, ελαφρά μεσονεύρο χλώρωση και που τείνουν να καρουλιάζουν προς τα κάτω. Τα παλαιότερα φύλλα έχουν χρώμα ορείχαλκου και εμφανίζουν νεκρωτικές κηλίδες κυρίως πλησίον της βάσεως των φυλλαρίων. Βραδεία ανάπτυξη των φυτών. Ευνοείται στα οργανικά εδάφη, τα αλκαλικά εδάφη, τα όξινα εντόνως εκπλυμένα εδάφη και στα εδάφη που είναι πτωχά σε οργανική ουσία.

 Τροφοπενία βορίου (Β)

Ο αναπτυσσόμενες κορυφές ζημιώνονται. Τα φυτά παίρνουν στεγνή εμφάνιση. Ο φλοιός σχίζεται και γίνεται τραχύς. Τα νεαρά φύλλα του έπακρου οφθαλμού αποκτούν ανοιχτοπράσινο χρώμα στη βάση. Αργότερα τα φύλλα συστρέφονται και ο μίσχος τελικά νεκρώνεται. Η άνθηση περιορίζεται.

Τροφοπενία μολυβδαινίου (Μο)

Χλώρωση του φυλλώματος και κάμψη του ελάσματος προς τα επάνω. Περιφερειακή ξήρανση. Τα συμπτώματα αρχίζουν από τα παλαιότερα φύλλα και αργότερα εμφανίζονται και στα νεότερα. Ευνοείται στα όξινα εδάφη. Μπορεί να εμφανισθεί και σε καλώς αποστραγγιζόμενα αλκαλικά εδάφη.